ແຕ່ຖ້າຖືບໍ່ຖືກຕ້ອງ ກໍຈະກາຍເປັນ ອຸບາສົກຊົ່ວ ເສົ້າໝອງ ແລະໜ້າລັງກຽດ

(1) ອຸບາສົກເປັນຜູ້ບໍ່ມີສັດທາ : ຄື ບໍ່ມີສັດທາໃນພຣະຣັດຕະນະໄຕ ບອກວ່າຖືພຣະຣັດຕະນະໄຕເປັນທີ່ເພິ່ງ (ຕາມຂໍ້ຂ້າງຕົ້ນ) ແຕ່ຖື່ບໍ່ກົງ ໄປຖືຢ່າງອື່ນປົນ ເຊັ່ນ ເອົາເທວະດາ ເອົາຜີມາເປັນທີ່ເພິ່ງ.

ພຣະຣັດຕະນະໄຕເປັນນາມ ບໍ່ແມ່ນວັດຖຸ ແມ້ແຕ່ເອົາຮູບປັ້ນມາເປັນຕົວແທນພຣະພຸດທະເຈົ້າ ກໍບໍ່ຮຽກວ່າ ພຣະຣັດຕະນະໄຕ ໃນຂໍ້ນີ້ ຄົນສ່ວນຫຼາຍ ຍັງເຮັດບໍ່ໄດ້.

(2) ເປັນຜູ້ທຸສິນ : ບໍ່ມີສິນ 5 ເປັນຢ່າງຕ່ຳ ຫຼື ສະມາທານສິນ 5 ແຕ່ລະເມີດ (ເພາະອຸບາສົກຜູ້ມີສິນ 5 ຈຶ່ງຮຽກວ່າ ອຸບາສົກຜູ້ເຖິງພ້ອມດ້ວຍສິນ )

(3) ເປັນຜູ້ຖືມຸງຄຸນຕື່ນຂ່າວ ເຊື່ອມຸງຄຸນ ບໍ່ເຊື່ອມກັມ : ຄື ຖືລັກສະນະງົມງາຍ ເຊັ່ນ ຖືຕາມທີ່ພາກັນເຮັດມາ ຖືຕາມຈຳນວນ ໂດຍບໍ່ພິຈາລະນາວ່າສອດຄ່ອງກັບຫຼັກທັມ ເບິ່ງຣຶກ ເບິ່ງຍາມ ປຸກເສກ ສູດມົນບໍ່ຮູ້ຄວາມໝາຍເພື່ອເປັນມຸງຄຸນຊື່ໆ ປ່ອຍປາໂດຍຖືຕາມລັກສະນະວ່າປ່ອຍປາຊະນິດນີ້ດີແບບນັ້ນແບບນີ້ ປ່ອຍຕາມວັນເກີດ ແລະການກະທຳອື່ນໆ ທີ່ເປັນໄປໃນທາງມຸງຄຸນນອກສາດສະໜາ (ເບິ່ງມຸງຄຸນທີ່ຖືກຕ້ອງ ) ທີ່ເປັນໄປໃນທາງງົມງາຍ ບໍ່ເຊື່ອກັມ ເພາະຖ້າເຊື່ອກັມຈະບໍ່ສົນເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້ ແຕ່ກໍງົງ ບອກວ່າເຊື່ອກັມ ແຕ່ພັດໄປທຳສິ່ງທີ່ວ່າມານີ້

ຜູ້ທີ່ຖືລັກສະນະງົມງາຍ ຖືມຸງຄຸນຕື່ນຂ່າວ ຍ່ອມບໍ່ພົ້ນໄປຈາກທຸກໄດ້

(4) ສະແຫວງຫາເຂດບຸນພາຍນອກສາດສະໜາ : ຖືພຸດຢູ່ ແຕ່ຍັງ ສະແຫວງຫາ ການທຳບຸນນອກສາດສະໜາ ຄື ສະແຫວງຫາບຸກຄົນຜູ້ຮັບໄທຍະທັມນອກສາດສະໜາ (ສະແຫວງຫາຊື່ໆແຕ່ບໍ່ໄດ້ທຳ)

(5) ທຳການສະໜັບສະໜຸນໃນສາດສະໜານັ້ນ : ເມື່ອສະແຫວງຫາແລ້ວກໍທຳບຸນນອກສາດສະໜານັ້ນ ຄື ບໍ່ທຳໃນສາດສະໜາພຸດເປັນອັນດັບທຳອິດກ່ອນ ເຊັ່ນ ໃຫ້ທານແກ່ພວກເດຍລະຖີພາຍນອກສາດສະໜາແລ້ວຈຶ່ງຖວາຍທານແກ່ພິກຂຸທັງຫຼາຍໃນພາຍຫຼັງ

ໃນຄວາມຈະເລີນຂອງອຸບາສົກ 7 ປະການກໍໄດ້ກ່າວໄວ້

ເລື່ອງອຸບາລີຄະຫັດບໍດີ ເປັນກໍລະນີທຽບຄຽງ ຫຼັງຈາກ ອຸບາລີຄະຫັດບໍດີຟັງທັມຈາກພຣະພຸດທະເຈົ້າແລ້ວ ມີຈິດເລື່ອມໃສ ບັນລຸເປັນພຣະໂສດາບັນ ເມື່ອເປັນສາວົກແລ້ວ ກໍປິດປະຕູແກ່ພວກນິຄຣົນ ແລ້ວເປີດປະຕູແກ່ພຣະສາດສະດາແລະພຣະສົງ ທ່ານອຸບາລີຄະຫັດບໍດີເຄີຍເປັນສາວົກຂອງນິຄຣົນ ແລະ ຕະກຸນຂອງທ່ານກໍເປັນດັ່ງບໍ່ນ້ຳຂອງພວກນິຄຣົນມານານ ພຣະພຸດທະເຈົ້າກໍບໍ່ໄດ້ຊົງຫ້າມວ່າ ຫ້າມໃຫ້ທານແກ່ພວກນິຄຣົນ ແຕ່ພັດຊົງຕັດໃຫ້ເອົາໃຫ້.

ບາງຄົນອາດມີຄຳຖາມວ່າ ການທີ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າບໍ່ຊົງຫ້າມ ບໍ່ເປັນການຂັດກັບຂໍ້ (4) ແລະຂໍ້ (5) ບໍ່ ? ຕອບວ່າ ບໍ່ຂັດ ເພາະບໍ່ໄດ້ສະແຫວງຫາ ແລະກໍບໍ່ໄດ້ໄປຫາ ເພາະວ່າ ທ່ານອຸບາລີອະຫັດບໍດີເປັນພຣະໂສດາບັນ ມີພຣະຣັດຕະນະໄຕເປັນທີ່ເພິ່ງໂດຍບໍ່ຫວັ່ນໄຫວແລ້ວ ບໍ່ແມ່ນຖານະທີ່ພຣະໂສດາບັນຈະໄປສະແຫວງຫາເຂດບຸນພາຍນອກສາດສະໜານີ້ ແລະທຳການສະໜັບສະໜຸນໃນສາດສະໜາອື່ນກ່ອນ ໃນແນວທາງຂອງຕົນເອງ ຍ່ອມຮູ້ວ່າຈະເຮັດແບບໃດ ດັ່ງທີ່ໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ "ກໍແຕ່ວ່າຂ້າພຣະພຸດທະເຈົ້າຈະຮູ້ການອັນຄວນໃນການໃຫ້ທານນີ້" ທັງບໍ່ເປັນການທຳລາຍລາບຂອງນິຄຣົນເຫຼົ່ານັ້ນ ແລະໃນຈັນທານສູດ ກໍບໍ່ໄດ້ຕັດແກ່ພຣະອະຣິຍະ ແຕ່ຕັດແກ່ອຸບາສົກປຸຖຸຊົນຜູ້ທີ່ຊົ່ວເທົ່ານັ້ນ.

ແລ້ວທ່ານອຸບາລີຄະຫັດບໍດີກໍສັ່ງກັບນາຍປະຕູໃຫ້ປິດປະຕູແກ່ພວກນິຄຣົນ ຖ້າຕ້ອງການອາຫານ ໃຫ້ລໍຖ້າຢູ່ບ່ອນນີ້ ຈະນຳອາຫານມາໃຫ້ ແຕ່ບໍ່ໃຫ້ເຂົ້າໄປ ຄື ເອົາການບຳເພັນກຸສົນໃນສາດສະໜາເປັນອັນດັບທຳອິດກ່ອນ

ດັ່ງນັ້ນ ຂໍ້ທີ (4) ກັບຂໍ້ທີ (5) ຈຶ່ງມີຄວາມໝາຍວ່າ ເອົາການບຳເພັນກຸສົນໃນສາດສະໜາເປັນອັນດັບທຳອິດກ່ອນ ແຕ່ບໍ່ປິດກັ້ນການໃຫ້ (ຖ້າຢູ່ໃນຖານະທີ່ຄວນໃຫ້) ເຊັ່ນ ຖ້າເພື່ອນມະນຸດໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນ ຖ້າຢູ່ໃນຖານະທີ່ພໍຈະຊ່ວຍໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ກໍຄວນເຮັດ ພຣະພຸດທະເຈົ້າກໍບໍ່ໄດ້ສອນໃຫ້ມີອະຄະຕິຢູ່ແລ້ວ ເບິ່ງການບຳເພັນກຸສົນເພີ່ມເຕີມໃນສິງຄາລະກະສູດ ແລະ ພຣະພຸດທະເຈົ້າຊົງສັນລະເສີນບຸກຄົນຜູ້ສະຫຼາດໃນການທຳບຸນ ສະຫຼາດໃນການເລືອກໃຫ້

ທັມຂໍ້ນີ້ ພຣະອົງຕັດແກ່ຜູ້ທີ່ເປັນອຸບາສົກແບບບໍ່ຮູ້ເລື່ອງ ແຕ່ຖ້າຜູ້ໃດຮຽນຮູ້ການເປັນອຸບາສົກຢ່າງຖືກຕ້ອງແລ້ວ ກໍຍ່ອມຮູ້ຈັກສະຫຼາດໃນແນວທາງຂອງຕົນເອງ ດັ່ງ ອຸບາລີຄະຫັດບໍດີ ຖືວ່າເປັນການກະທຳທີ່ສະຫຼາດ ບໍ່ໃຫ້ພວກນິຄຣົນເຂົ້າໄປ ແຕ່ກໍບໍ່ປິດກັ້ນການໃຫ້ ຖ້າພວກນິຄຣົນມາເພື່ອອາຫານ ແລະກໍບໍ່ໄປຫາພວກນິຄຣົນ ແຕ່ພວກນິຄຣົນຊິຍອມຮັບໄດ້ຫຼືບໍ່ ສຸດທ້າຍຖ້າບໍ່ມາ ກໍຈະເປັນການບໍ່ໄດ້ໃຫ້ໄປໂດຍອັດຕະໂນມັດ.