ຫຼັກຖານອີກຂໍ້ທີ່ບົ່ງບອກວ່າ ພຣະທີ່ຕ້ອງປາຣາຊິກເປັນອະນຸປະສຳບັນ ນັ້ນກໍຄື ພຣະພຸດທະເຈົ້າຊົງຫ້າມອຸປະສົມບົດຜູ້ທີ່ຕ້ອງປາຣາຊິກແລ້ວ ເມື່ອຫ້າມອຸປະສົມບົດ ກໍໝາຍຄວາມວ່າ ຜູ້ນັ້ນຢູ່ໃນສະຖານະເປັນອະນຸປະສຳບັນໂດຍທຳມະຊາດ ໂດຍອັດຕະໂນມັດ ເພາະການອຸປະສົມບົດຂອງຜູ້ນັ້ນຖືກຫ້າມແລ້ວ ຖ້າພຣະປາຣາຊິກຍັງເປັນອຸປະສຳບັນຢູ່ ຈະບໍ່ມີບັນຍັດຫ້າມອຸປະສົມບົດ (ເພາະຖ້າຍັງເປັນອຸປະສຳບັນຢູ່ ຊິຫ້າມເຮັດຫຍັງ ? ບໍ່ແມ່ນອຸປະສຳບັນແລ້ວ ເພິ່ນຈຶ່ງຫ້າມບໍ່ໃຫ້ອຸປະສົມບົດອີກ ຈັດເປັນອະນຸປະສຳບັນຊັ້ນຊົ່ວຫຼາຍ ເພາະຕ້ອງອາບັດຂໍ້ສູງສຸດ ຄື ມັນຊົ່ວຈົນບໍ່ແມ່ນພຣະແລ້ວ) ຢ່າລືມວ່າມີແຄ່ສອງຢ່າງເທົ່ານັ້ນ ຖ້າບໍ່ເປັນອຸປະສຳບັນ ກໍເປັນອະນຸປະສຳບັນ ບໍ່ມີການຂັ້ນລະຫວ່າງ ປາຣາຊິກປຸ໊ບຫ້າມອຸປະສົມບົດປັ໊ບໃນຕົວທັນທີໂດຍອັດຕະໂນມັດ ບໍ່ມີຂັ້ນລະຫວ່າງ ບໍ່ກ່ຽວວ່າຜູ້ນັ້ນຊິສິກຫຼືບໍ່ ຫຼືຊິຍັງຫົ່ມຈີວອນຢູ່ຫຼືບໍ່.

ແລະພຣະພຸດທະເຈົ້າກໍຕັດວ່າ "ເປັນປາຣາຊິກ ຫາສັງວາດບໍ່ໄດ້" ເບິ່ງຕື່ມ

ຈະເຫັນວ່າ ພຣະພຸດທະເຈົ້າ ເປັນຜູ້ຮັບຮອງເອງທັງນັ້ນວ່າ ພຣະທີ່ຕ້ອງປາຣາຊິກເປັນອະນຸປະສຳບັນ ບໍ່ແມ່ນອຸປະສຳບັນ ເມື່ອພຣະພຸດທະເຈົ້າເປັນຜູ້ຮັບຮອງເອງ ຜູ້ໃດໄປເວົ້າວ່າ ພຣະທີ່ຕ້ອງປາຣາຊິກຍັງເປັນອຸປະສຳບັນຢູ່ ຄຳເວົ້າຂອງຜູ້ນັ້ນກໍຂັດກັບພຸດທະພົດ.

ດັ່ງນັ້ນ ຂໍ້ທີ່ວ່າ "ປາຣາຊິກແລ້ວຕ້ອງສະລະການຫົ່ມຈີວອນກ່ອນຈຶ່ງຈະເປັນອະນຸປະສຳບັນໄດ້" ຈຶ່ງບໍ່ມີບັນຍັດໄວ້ໃນພຸດທະພົດ.